Identifiant

ark:/13685/40908

Titre

Hippocratis de Natura Humana Liber Hieronymi Ximenez ... commentariis illustratus

Créateur

Ximenez, Hieronymus

Rôle

Editeur

Hippocrate

Date

1589

Éditeur

Caesaraugustae : ex. off. Laurentii a Robles

Siècle

XVIe siècle

Format

Nombre de vues : 343

Cote du document

40908

Licence

Licence Ouverte

Univers Numerabilis

Chirurgie

Médecine

Sur l'auteur

Hippocrate (460 av. J.-C. - 356 av. J.-C.)

Autre consultation

Consulter sur Internet Archive

Consulter en PDF

Identifiant SUDOC

Notice dans le Sudoc

Manifeste IIIF

https://numerabilis.u-pariscite.fr/iiif-presentation/3/item/213635/manifest

Table des matières

0001 - Page sans numérotation - [Page de titre]

0003 - Page sans numérotation - Approbatio

0004 - Page sans numérotation - Errata sic corrigito

0005 - Page sans numérotation - Illustrissimo ac reverendissimo D. Domino Petro Cerbuna Episcopo Turiassonensi, Hieronymus Ximenez. S.

0009 - Page sans numérotation - Index

0017 - Page 1 - Praefatio

0030 - Page 14 - Coment. Il lib. In Prohemium Galeni

0065 - Page 49 - Textus I. Quicumq. consueuit audire eos, qui de humana natura ultra, quam quod ad medicinam pertinet, disputant, huic certe disputationem hanc audire non conuenit. Neque enim prorsus dico aërem hominem esse, aut aquam, aut terram, aut quidquam aliud: propterea quod non manifestò apparet unum in homine inesse. Caeterum quibus haec placet, dicere permitto

0077 - Page 61 - Textus II. Mihi verò videntur non recte sentire hi, qui talia proferunt: eandem enim omnes usurpant sententiam: neque tamen eadem eloquuntur. ...

0097 - Page 81 - Textus III. At vere ex Medicis quidam, hominem sanguinem esse dicunt, alij bilem, alij pituitam postea quam aduersus Philosophos eos disputauit, qui aut ignem solum, aut solum aërem, aut aquam itidem, vel terram solam existimabant esse humani corporis naturam, vel elementum: iam hic ad Medicos se referens, eos demùm refutat,qui unum quempiam de humoribus quatuor naturam & elementum humani corporis statuerunt. ...

0099 - Page 83 - Textus IIII. Iam & ij eandem omnes faciunt conslusionem: aiunt enim unum esse, quod cuique appellare libeat: porrò id cùm sit unum, formam, & facultatem mutare à calore vel frigore coactum, fieriq, dulce, & amarum, & album, & nigrum, & cuiuscunque alterius generis: sed mihi haec non videntur ita se habere, (itaque plurimi talia, atque etiam alia his proxima pronuntiant). ...

0105 - Page 89 - Textus V. Mea verò sententia est, si unum sit homo, nullo unquam dolore afficiatur: neq. Enim esset à quo doleret, ubi unum tantum foret

0107 - Page 91 - Textus VI. Quod si etiam doleret, necessario etiam unum medicamentum esset

0111 - Page 95 - Textus XVII. At verò multa habentur, quia multa in corpore insunt, quae eùm praeter naturam à se mutuò calefiunt, aut refrigerantur, aut siccescunt, aut humescunt, morbos pariunt, ex quo multae sunt morborum formae, & multae quoque eorum curationes

0124 - Page 108 - Textus VIII. Caeterum mea quidem sententia, qui hominem sanguinem solum, & nullam aliam rem esse censet, is deberet demonstrare eum non mutare formam, nec omni modum fieri: sed vel quoddam tempus anni, vel aetatis ipsius hominis ostendere, quo sanguis solus appareat in homine inesse. ...

0130 - Page 114 - Textus IX. Ego verò quaecunq. dixero hominem esse, ea & secundùm legem, & secundùm naturam esse perpetuò tam in iuuenili aetate, quàm senili, ad haec tempore tam frigido, quam calido, per aeque in illo inesse demonstrabo. ...

0133 - Page 117 - Textus X. Primum itaque necessarium est generationem eius non procesisse ab uno. Quonam enim pacto quod unum est, gignere aliud poterit, nisi cum aliquo misceatur ?

0139 - Page 123 - Textus XI. Deinde nisi quae miscentur, eiusdem generis sint, eandemque habeant facultatem, ea nec generabunt, nec, quae eadem nobis sint, efficient

0141 - Page 125 - Textus XII. Et rursus nisi calidum frigido, & siccum humido mediocriter, aequalibiterque respondeant interse, sed alterum altero longè praecellat, validius utique imbecilliori, nulla poterit fieri generatio

0145 - Page 129 - Textus XIII. Proinde quî verisimile est aliquid ab uno generari, cùm ne ex pluribus quidem generetur, nisi mutuo temperamento bene se habeant inter se ?

0152 - Page 136 - Textus XIIII. Cùm igitur talis sit cùm reliquorum omnium, tum hominis natura, necesse est hominem non esse unum, sed unum quodque eorùm, quae ad generationem conferunt, vim habere in corpore talem, qualem contulit

0160 - Page 144 - Textus XV. Rursus cùm corpus demoritur, necessarium est, ut ad suam quodque redeat naturam, humidum ad humidum, calidum ad calidùm, frigidum ad frigidum

0167 - Page 151 - Textus XVI. Talis est, tum animantiùm, tum caeterarum rerum natura. ...

0172 - Page 156 - Textus XVII. Omnia similiter gignuntur, similiterque intereunt

0173 - Page 157 - Textus XVIII. Ex his enim, quae praediximus, omnibus eorum natura constituta est, desinitque quemadmodum dixi, unum quodque in idem id, ex quo constat: itaque illuc etiam secedit

0208 - Page 192 - Textus XIX. Corpus autem humanum continet in seipso sanguinem et pituitam, & bilem utramque flauam, & atram: atque haec illi sunt natura corporis: & propter haec dolet, valetque

0210 - Page 194 - Textus XX. Valet quidem praecipuè, cum ea & vim, & copiam mediocriter interse temperatas habuerint, ac maximè si permixta sint

0215 - Page 199 - Textus XXI. Dolet autem, cùm aliquod ex iis minus, ampliussue existerit, aut ab aliis secesserit, neque cum omnibus fuerit temperatum

0218 - Page 202 - Textus XXII. Necesse est enim cùm horum quidpiam separatum, ac per se seorsum constiterit, non modò locum, unde excesserit, morbosum euadere, verum etiam ubicunque restiterit, influxeritque, ibi nimis affluens dolorem, et laborem excitare

0230 - Page 214 - Textus XXIII. Etenim cum horum aliquid è corpore effluxerit, id copiosus, quàm quod effluit, dolorem ac molestiam exhibet vacuatio

0232 - Page 216 - Textus XXIIII. Quod si intrò vacuatione facta transferatur, atque ab iliis secernatur, duplicem sanè necessariô dolorem praebebit, ut dictum est, & unde decesserit, & ubi redundauerit

0233 - Page 217 - Textus XXV. Dixi sanè quaecumque esse hominem dixero, demonstraturum me eadem semper esse, secundùm legem & secundùm naturam / Textus XXVI. Dico autem sanguinem esse, & pituitam, & bilem, tum flauam, tum atram, atque eorum quidem nomina, primùm lege differatio, nec ulli eorum idem nomen esse : ...

0238 - Page 222 - Textus XXVII. Cùm ergo tantopere & forma, & viribus differant interse, necesse profectò est, ea non esse unum: nisi certè ignis, & aqua unum sunt

0240 - Page 224 - Textus XXVIII. Quòd verò omnia ea haud unum sint, sed suam quodque habeat propriam facultatem, hinc scire licet, quòd su cui dederis medicamentum ad pituitam educendam idoneum,pituitam tibi egeret: ...

0250 - Page 234 - Textus XXIX. Qui autem unum esse hominem dicunt, propterea videntur mihi in hanc sententiam adducti, quòd cum illorum, qui ob nimias à medicamento epoto purgationes, interierunt, alios bilem, alios pituitam regerere vidissent, continuò, quod quisque viderat ab intereuntibus reiici, id demum hominem esse statuisset. ...

0252 - Page 236 - Textus XXX. Atenim in ipsis superpurgationibus nemo ad huc interiit, qui bilem solam ex purgasset. ...

0254 - Page 238 - Textus XXXI. Eadem accidunt & medicamentis, quae pituitam ducunt, assumptis: primùm siquidem pituitam vomunt, dein de bilem flauam, post atram, ad extremum verò sanguinem purum, ex quo demum moriuntur

0257 - Page 241 - Textus XXXII. Medicamentum enim, postquam in corpus subiit, primùm quidem educit id, quod sibi maximè omnium eorum, que in corpore insunt, est cognatum: deinde verò etiam alia extrahit, & purgat, non aliter, quàm plantae, ac semina terrae mandata: inest autem in terra, e acidum, & dulce, & amarum, & salsum, & qualecumque omnino aliud. ...

0265 - Page 249 - Textus XXXIII. Augescit in homine pituita hyeme: haec namque una eorum, quae in corpore insunt, maximè naturae affinitate cum hyeme congruit: frigidissima enim est. ...

0271 - Page 355 - Textus XXXIIII. Vere autem pituita adhuc viget in corpore, & sanguis augetur. ...

0278 - Page 262 - Textus XXXV. Aestate autem sanguis ad huc viget, & bilis succrescit, prouehiturque usque ad autumnum. ...

0282 - Page 266 - Textus XXXVI. Autumno sanguis paucissimus prouenit in homine: propterea quòd autumnus siccus est, & refrigerare iam hominem incipit. Verum atra bilis autumno tum plurima est, tum viribus potentissima

0287 - Page 271 - Textus XXXVII. Ineunte hyeme bilis refrigescit, & pauca prouenit: pituita verò vicissim augetur, idque tum à pluuiarum copia, tum à noctium longitudine

0296 - Page 280 - Textus XXXVIII. Atque haec quidem omnia hominis corpus perpetuò continet; verum tamen pro anni tempore instante singula modò augentur, interdum minuuntur, id que pro parte, & pro natura

0298 - Page 282 - Textus XXXIX. Nam ut annus totus omnium particeps est, scilicet calidi, frigidi, humidi, & sicci: neque enim ullum horum sine his omnibus, quae in hoc mundo sunt, stare, ne momento quidem temporis potest: quinimo si unum ex his desit, universa dispereant. ...

0307 - Page 291 - Textus XXXX. Ita quoque, sio quod eorum, quae homini cognata sunt, illum deficiat, homo viuere non possit

0313 - Page 297 - Textus XXXXI. Viget autem in anno modò hyems maximè, modò ver, modo aestas, modô autumnus. Haud aliter in homine interdum pituita voget, quandoque sanguis, nonnunquam bilis primùm flaua, deinde atra

0314 - Page 298 - Textus XXXXII. Euidentissimum horum argumentum est, quòd si quater anno idem medicamentum eidem homini praebere velis, hyeme tibi euomet pituitosissima, vere humididissima, aestate biliosissima, autumno nigerrima

0317 - Page 301 - Textus XXXXIII. Cùm haec igitur ita se habeant, par est, ut quicumque morbi hyeme augentur, aestate finiantur, qui autem aestate increscunt, hyeme desinant: nisi sint ex iis, qui intra dierum circuitum soluuntur (dierum autem circuitum alias explicabo) at qui vere oriuntur, morbi, horum solutio autumno expectanda est: autumnales demum morbos vere solui est necesse. ...

0320 - Page 304 - Textus XXXXIIII. Atque ita medicum decet obsistere morbis singulis, tanquam pro anni tempore secundùm naturam maximè se habente, in corpore vigentibus

0324 - Page 308 - De usu et viribus elementorum