Identifiant

ark:/13685/05847

Titre

Commentaria in primam sectionem Aphorismorum Hippocratis

Créateur

Santorio, Santorio

Date

1629

Éditeur

Venise : M. A. Brogiolli

Siècle

XVIIe siècle

Format

Nombre de vues : 291

Licence

Licence Ouverte

Univers Numerabilis

Chirurgie

Médecine

Sur l'auteur

Santorio, Santorio (1561 - 1636)

Autre consultation

Consulter sur Internet Archive

Consulter en PDF

Identifiant SUDOC

Notice dans le Sudoc

Manifeste IIIF

https://numerabilis.u-pariscite.fr/iiif-presentation/3/item/209817/manifest

Table des matières

0001 - Page sans numérotation - [Page de titre]

0003 - Page sans numérotation - Francisco Mariae II. Urbini Duci VI. Serensisimo, et invictissimo

0005 - Page sans numérotation - Epigramma

0007 - Page sans numérotation - In Perillustris D. Sanctorii Sanctorii commendationem Pro editis in Aphorismos Hippocratis Commentarijs

0008 - Page sans numérotation - Epigramma

0009 - Page sans numérotation - Index quaestionum

0012 - Page sans numérotation - Index rerum, et sententiarum

0025 - Page 1-2 - Sanctorii Sanctorii olim in Patauino Gymnasio Medicinae Theoricam ordinariam primo loco profitentis Commentaria. In primam sectionem Aphorismorum Hippocratis

0026 - Page 3-4 - Quaestio I. De Inscriptione

0028 - Page 7-8 - Quaestio II. An aphorismi aliquo ordine traditi sint

0029 - Page 9-10 - Quaestio III. De intentione Hippocratis & medicinae diuisione / Quaestio IV. An hic liber aphorismorum sit Isagogicus

0030 - Page 11-12 - Quaestio V. De subiecto

0031 - Page 13-14 - Quaestio VI. De medicina praestantia

0032 - Page 15-16 - Aphorismus primus. Vita breuis, ars longa, occasio praeceps: experimentum periculosum, iudicium difficile. Nec solum seipsum praestare oportet opportuna facientem: sed & aegrum, assidentes, & exteriora

0033 - Page 17-18 - Quaest. 7. Quid intelligat Hippocrates per vitam / Quaest. 8. An medicina sit ars, & qua ars: & de eius genere proximo

0036 - Page 23-24 - Quaest. 9. Qua ratione ars medica sit coniecturalis

0037 - Page 25-26 - Quaest. 10. Qua ratione ars medica vocetur longa

0041 - Page 33-34 - Quaest. 11. Cur experimentum sit fallax

0042 - Page 35-36 - Quaest. 12. De medicorum sectis

0043 - Page 37-38 - Quaest. 13. Confidentia aegri in medicum cur iuuet

0045 - Page 41-42 - Aphorismus secundus. In turbationibus alui, & vomitionibus, quae spontè fiunt, su qualia oportet purgentur, confert, & facilè ferunt: sin minus, contra fit: sic, & vasorum inanitio, si talis fiat, qualis fieri debeat, confert, & bene tolerant: sin minus, contra. Inspicere itaque oportet, & regionem, & tempus, & aetatem, & morbos, in quibus conueniat, aut non

0056 - Page 63-64 - Quaest. 14. Qua methodo dignoscantur peccantes humores

0058 - Page 67-68 - Aphorismus tertius. Habitus Athletarum, qui ad summum bonitatis attingunt, periculosi, si in extremo constiterint: neque enim possunt in eodem permanere, neque quiescere. Cum verò non quiescant, neque possint proficere in melius, reliquum est igitur, ut decidant in deterius.

0062 - Page 75-76 - Quaest. 15. In quot pericula solent incidere Athletae

0063 - Page 77-78 - Quaest. 16. Cur Athletae famescant & auidè comedant

0068 - Page 87-88 - Quaest. 17. Quodnam sit illud quod indicat primo, & per se venae sectionem

0073 - Page 97-98 - Aphorismus quartus. Victus tenuis atque exquisitus in morbis quidem longis semper, in acutis vero, in quibus non conuenit, periculosus. Et rursus qui ad extremum deuenit tenuitatis, grauis est. Nam, & repletiones, quae ad extremum deueniunt, graues sunt

0076 - Page 103-104 - Quaest. 18. Quomodo in principio morborum acutorum possit praeuideri, quo die morbus sit terminaturus

0079 - Page 109-110 - Quaest. 19. An cibus multus tenuis sit plenus, & an paucus plenus dici possit tenuis

0080 - Page 111-112 - Quaest. 20. De conditionibus acutorum morborum

0085 - Page 121-122 - Quaest. 21. De conditionibus corporum, quae sunt accomodata ad ieiunium

0088 - Page 127-128 - Aphorismus quintus. In tenui victu aegri delinquunt, quo fit, ut magis laedantur: quicunque enim error committitur, maior in hoc fit, quam in paulò pleniori victu. Praeterea etiam sanis periculosus existit valde exquisitus victus, & constitutus: quoniam errores grauius ferunt: ob hoc igitur tenuis victus, atque admodum exquisitus, eo qui sit paulò pleniori magis periculosus

0091 - Page 133-134 - Quaest. 22. De ieiunij detrimentis

0096 - Page 143-144 - Aphorismus sextus. Extremis morbis, extrema exquisitè remedia optima sunt

0097 - Page 145-146 - Quaest. XXIII. Quomodo contraria ut morbis, & remedia sint duo extrema

0098 - Page 147-148 - Quaest. XXIV. An unum contrarium uni tantum sit contrarium

0105 - Page 161-162 - Aphorismus septimus. Ubi igitur morbus peracutus est, statim extremos habet labores, & extremè tenuissimo victu utendum est. Ubi verò non, sed pleniorem victum contingit adhibere: tantum cibi indulgendum est, quanto morbus extremis est mollior

0108 - Page 167-168 - Quaest. XXV. An in omnibus peracutis conueniat ieiunium

0109 - Page 169-170 - Quaest. XXVI. A quibus causis fiant morbi peracuti / Quaest. XXVII. An febres semper adnexae sint morbis acutis

0110 - Page 171-172 - Quaest. XXVIII. An quatuor tempora morborum differant à quatuor temporibus symptomatum

0113 - Page 177-178 - Quaest. XXIX. An morbus in principio sit maior, quam in statu

0115 - Page 181-182 - Quaest. XXX. An ut aegri sanentur debeant transire per quatuor morborum tempora

0117 - Page 185-186 - Aphorismus octauus. Quando morbus in suo vigore constiterit, tunc victu tenuissimo utendum est

0120 - Page 191-192 - Quaest. XXXI. Cur in principio morbi robusta virtus non vincat morbum: in vigore languida vincat

0121 - Page 193-194 - Quaest. XXXII. An in vigore omnium acutorum nihil cibi dandum sit, ut iubet aphorismus

0122 - Page 195-196 - Quaest. XXXIII. An in vigore fiat perfecta coctio / Aphorismus nonus. Coniectari autem oportet, an aeger cum victu sufficiat perdurare, donec morbus consistat; & nunquid prius ille deficiat, nec possit cum victu perdurare, ut morbus ante deficiat atque hebetescat

0128 - Page 207-208 - Quaest. XXXIV. Ex quibus signis colligitur, an vires possint perdurare ad finem status

0129 - Page 209-210 - Aphorismus decimus. Quibus igitur statim morbus consistit, his statim tenuis victus adhibendus est: quibus verò posterius debet consistere, his, & ipso consistendi tempore, & parum ante illud, cibus subtrahendus, prius vero uberius agendum, ut aeger sufficiat

0133 - Page 217-218 - Aphorismus undecimus. In accessionibus abstinere oportet, nam cibum dare nocuum est, et quibus per circuitum fiunt cessiones, in ipsa accessione abstinere oportet

0135 - Page 221-222 - Quaest. XXXV. Quomodo fiant paroxysmi febriles

0137 - Page 225-226 - Quaest. XXXVI. Ostenditur, nec cibos, nec alia remedia conuenire in paroxysmis / Quaest. XXXVII. Ostenditur, & quae sint & quot sint tempora uniuersalia, & particularia febrium

0138 - Page 227-228 - Quaest. XXXVIII. Ostenditur quando, & quomodo cibus sit aegris nocuus

0141 - Page 233-234 - Aphorismus duodecimus. Accessiones verò & constitutiones morbi indicabunt, & anni tempora, & circuituum successiua incrementa, siue quotidie, siue alternis diebus, siue per maiora interualla fiant.

0145 - Page 241-242 - Quaest. XXXIX. An Hippocrates doctrinam de pulsibus caluerit

0146 - Page 243-244 - Quaest. XL. Quomodo successiua circuituum incrementa praenuncient paroxysmos, & morbos longos, vel breues

0147 - Page 245-246 - Quaest. XLI. De causa immediata periodicationis

0150 - Page 251-252 - De Methodo praecognoscendi paroxysmos, & vigores tardos, seu longos, vel breues

0153 - Page 257-258 - Quaest. XLIII. De signis assidentibus

0154 - Page 259-260 - Quaest. XLIIII. Cur Hippocrates solum octauo die secauerit venam Anaxione pleuritico

0155 - Page 261-262 - Quaest. XLV. De signis coctionis

0156 - Page 263-264 - Quaest. XLVI. De signis criticis / Quaest. XLVII. De signis mortis

0160 - Page 271-272 - Quaest. XLVIII. De sputo, & sputamine

0162 - Page 275-276 - Quaest. XLIX. De urinis

0166 - Page 283-284 - Quaest. L. De alui excremencis & sudoribus

0167 - Page 285-286 - Aphorismus decimustertius. Senes facillimè ieiunium ferunt: secundo loco qui aetatem consistentem habent: minus adolescentes: omnium minimè pueri, praesertim qui inter ipsos sunt viuidiores

0171 - Page 293-294 - Quaest. LI. Ostenditur, quae corpora sint magis vel minus disposita ad ieiunium

0172 - Page 295-296 - Quaest. LII. De aetatibus

0174 - Page 299-300 - Aphorismus XIV. Qui crescunt plurimum habent calidi innati: plurimo igitur egent alimento, alioquin corpus absumitur: senibus verò parum calidi innati inest, paucis propterea fomitibus egent: quia à multis extinguuntur. Hanc etiam ob causam febres, senibus non similiter acutae fiunt, frigidum enim eorum corpus

0181 - Page 313-314 - Quaest. LII. De calidi innati principijs

0183 - Page 317-318 - Quaest. LIII. An calidum innatum sit solus calor temperamenti

0185 - Page 321-322 - Quaest. LIV. An calidum innatum sit caeleste

0191 - Page 333-334 - Quaest. LV. Quod calidum innatum sit temperamentum & non calor temperamenti

0197 - Page 345-346 - Quaest. LVI. Quotuplex sit calidum innatum seu temperamentum innatum

0200 - Page 351-352 - Quaest. LVII. An calor innatus differat specie, vel gradu ab ascititio

0202 - Page 355-356 - Quaest. LVIII. Quodnam sit subiectum caloris febrilis, & naturalis

0204 - Page 359-360 - Quaest. LIX. De calore influente, seu de spiritibus

0207 - Page 365-366 - Quaest. LX. Quomodo calor natiuus perducat nos ad senectutem, & mortem

0208 - Page 367-368 - Aphorismus XV. Ventres hyeme, & vere natura calidissimi sunt, & somni longissimi quare per ea tempora alimenta copiosiora sunt exhibenda: etenim tunc calor innatus plurimus est: unde & pluribus eget alimentis, indicio sunt aetates, & Athletae

0212 - Page 375-376 - Quaest. LXI. An ver sit medium inter hyemem & aestatem per negationem, vel per participationem extremorum

0213 - Page 377-378 - Quaest. LXII. De somne in quibus Galenus conueniat, & differat ab Aristotele

0215 - Page 381-382 - Quaest. LXIII. In quo anni tempore cibus debeat esse copiosior

0216 - Page 383-384 - Quaest. LXIV. Quomodo hyeme sit plus calidi innati, quam alijs temporibus

0218 - Page 387-388 - Aphorismus XVI. Victus humidus febricitantibus omnibus confert, maximè verò pueris, & alijs, qui tali victu uti consueuerunt / Quaest. LXV. An solus vistus humidus sit medicinalis

0219 - Page 389-390 - Quaest. LXVI. Quid intelligat per victum humidum

0221 - Page 393-394 - Quaest. LXVII. Methodus curandi affectus complicatos

0222 - Page 395-396 - Quaest. LXVIII. De serie omnium indicantium

0225 - Page 401-402 - Quaest. LXIX. An contraria contrarijs curentur

0227 - Page 405-406 - Quaest. LXX. An similia similibus conseruentur

0229 - Page 409-410 - Aphorismus XVII. Et quibus semel, aut bis, & quibus plura ne, an pauciora particulatim oporteat afferre considerandum. Condonandum autem aliquid tempori, & regioni, & aetati, & consuetudini

0232 - Page 415-416 - Quaest. LXXI. De quatuor regulis pro cibandis aegrit

0233 - Page 417-418 - Quaest. LXXII. Quomodo interpretandus sit aphorismus decimus secundae sec. "impura corpora quanto magis nutries &

0234 - Page 419-420 - Quaest. LXXIII. Quando conueniant epichierastica, & quae sint, & quomodo multum, & saepé illis uti liceat

0236 - Page 423-424 - Aphorismus XVIII. Aestate, & autumno cibos difficillimè ferunt. Hyeme facilimè. Secundum locum ver habet / Quaest. LXXIIII. Unde morbi autumnales, & malignae febres oriantur

0239 - Page 429-430 - Aphorismus XIX. His qui per circuitus accessiones habent, nihil dare oportet, neque cogere: sed subtrahere ante iudicationes

0243 - Page 437-438 - Aphorismus XX. Quae iudicantur, & iudicata sunt integrè, neque mouere, neque nouare aliquid, siue medicamentis, siue aliter irritando, sed sinere

0246 - Page 443-444 - Quaest. LXXV. De conditionibus perfectissimae crisis

0248 - Page 447-448 - Quaest. LXXVI. Quid agendum in die decretoria, si natura nihil operatur

0249 - Page 449-450 - Quaest. LXXVII. An motus symptomatici sint adiuuandi

0251 - Page 453-454 - Quaest. LXXVIII. An critici dies pendeant a mense medicinalis

0252 - Page 455-456 - Quaest. LXXIX. De causis citae, & tardae apparitionis Lunae

0254 - Page 459-460 - Quaest. LXXX. Ostenditur quemlibet diem esse posse indicatorium, & iudicatorium

0255 - Page 461-462 - Quaest. LXXXI. A quibus causis proueniant dies critici

0257 - Page 465-466 - Aphorismus XXI. Quae ducere oportet, quo maximè natura vergit per loca conferentia eò ducere conuenit

0258 - Page 467-468 - Quaest. LXXXII. Quando topica applicantur corpori non purgato

0259 - Page 469-470 - Quaest. LXXXIII. Sex conditiones requiruntur, ut loca sint conferentia

0261 - Page 473-474 - Quaest. LXXXIV. Quaenam sint conditiones, quae reddunt loca magis, & minus conferentia

0262 - Page 475-476 - Quaest. LXXXV. De reuulsione

0264 - Page 479-480 - Quaest. LXXXVI. An reuulsio indicetur non solum à materia fluente sed à fluxa, & fluxura

0265 - Page 481-482 - Quaest. LXXXVII. In quibus reuulsio, & deriuatio conueniant & differant / Aphorismus XXII. Concocta medicari, atque mouere, non cruda neque in principijs, modo non turgeant: plurima verò non turgent

0266 - Page 483-484 - Quaest. LXXXVIII. De speciebus coctionis

0270 - Page 491-492 - Quaest. LXXXIX. Quid intelligat per non cruda

0272 - Page 495-496 - Quaest. XC. An materia tenuis sit incrassanda

0274 - Page 499-500 - Quaest. XCI. De minoratiuis

0279 - Page 509-510 - Aphorismus XXIII. Deiectiones non multitudine sunt extimandae: sed si talia deijciantur, qualia conueniunt, & aegri facile tolerant. Atque ubi usque ad animi defectionem expedit ducere, faciendum, si aeger possit tolerare

0282 - Page 515-516 - Quaest. XCII. An euacuatio sanguinis usque ad animi deliquium fieri possit / Quaest. XCIII. In quibus casibus conueniat sanguinis euacuatio usque ad animi deliquum

0284 - Page 519-520 - Quaest. XCIV. An in magnis doloribus ante phlebotomiam conueniant anodyna

0285 - Page 521-522 - Aphorismus XXIV. In acutis passionibus, rarò, & in principijs, medicinis purgantibus uti, & hoc cum praemeditatione faciendum

0286 - Page 523-524 - Quaest. CXV. Antequam materia turgens purgetur, quae sint praemeditanda

0289 - Page 529-530 - Aphorismus XXV. Si qualia oportet purgari, purgentur, confert, & facilè ferunt: si contra difficulter

0291 - Page sans numérotation - Errata nonnulla Corrigenda